Had in mijn stamkroeg nochtans maar twee kleine flesjes cognac gedronken. Bloednuchter liep ik door het nachtelijk Oostende naar huis. Nou ja lopen … Kwam ik twee fliks tegen. Wou ik nu eens beleefd zijn:
Die bloedhonden moeten volgens mij niet veel van netiquette afgeweten hebben, want het volgend ogenblik ontwaakte ik met een pijnlijke kop in een vreemd bed. Aan de rand van dat bed stond een manneke. Hij had een groene jas aan en keek me met bloeddoorlopen ogen aan.
En de arts begon meteen bloedernstig mij er van te overtuigen dat ik bloednodig een ontwenningskuur van doen had.
Enfin het draaide er uiteindelijk op uit dat ik met bloedend hart toestemde om mij te laten ontwennen.
Terwijl ik ongezellig in bed probeerde aan de ethergeur te gewennen, werd de deur van mijn ziekenkamertje geopend. En wie kwamen er binnen? Mijn liefste vrienden Ilse en Stefaan. Elk met een grote boodschappentas in de hand.
Vervolgens begon het echtpaar mij de Levieten te lezen. Stefaan wond zich zodanig op dat hij zich even verwijderen moest. Snel opende Ilse haar tas en overhandigde mij een groot pak.
Haastig schoof ik het geschenk onder mijn bed. Toen Stefaan terugkwam, werd het sermoen met verdubbelde ijver voortgezet. Ilse wond zich zodanig op dat ze zich even verwijderen moest. Snel opende Stefaan zijn tas en overhandigde mij een groot pak.
Haastig schoof ik het geschenk onder mijn bed. Toen Ilse terugkwam werd de boetepreek nog een poosje voortgezet.
Eindelijk waren ze vertrokken. Nieuwsgierig ging ik de kedo's inspecteren … Een enorme voorraad cognac!
Nu ben ik nogal gul met dat spul. Ik verwende zowel patiënten als
verplegers met hemels vuurwater. Weldra was het daar een zalige zatte zotte
boel.
Helaas … de directeur bleek een geheelonthouder te zijn en kwam weldra
op mij afgestevend.
En voor ik het wist, lag ik met mijn hele klieken en klakken buiten.
Toen ben ik maar naar mijn bloedeigen stamkroeg getrokken hé? J