KAMER 613

Yvan ging naar een hotel. Kamer 613, waar er een lijk lag.

U krijgt kamer 613, zei de receptionist.
O nee! In zo'n kamer slaap ik niet!
En waarom niet?
Ziet u dan niet hoe onheilspellend 13 in het kamernummer verborgen zit?
Ja maar … 613 is toch geen 13? Bovendien bezit het hotel niet eens een kamer 13.
Daarom hebben ze het ook in mijn kamernummer verwerkt!
U krijgt kamer 666, zei de receptionist.
O nee! In zo'n kamer slaap ik niet!
Wat nu weer?
Weet u dan niet dat 666 het getal van het beest is?
Pardon mijnheer! Onze kamers zijn volledig beestvrij!
Ik heb het niet over bedbeesten maar over het beest.
Als u met bedbeesten meisjes-van-plezier bedoelt? Hebben wij toevallig ook niet. 't Is hier een deftig hotel en …
Ik wil geen meisje! Ik wil een andere kamer!
Het spijt me mijnheer, maar 613 en 666 zijn de enige kamers die voor het ogenblik vrij zijn.

Yvan besloot dan maar om in kamer 613 zijn intrek te nemen. De receptionist overhandigde hem de sleutel en riep een bediende. Terwijl Yvan achter de valiesdragende bediende aanliep, greep de receptionist naar een whiskyfles.

MOORD! schreeuwde de bediende toen hij het mes in de borst van het lijk zag steken.
Van moord maak ik droom … 't Is maar een droom, zei Yvan.
Mijn kloten!
't Is maar een droom …
En wat moet ik nu doen? vroeg de plichtsbewuste bediende.
De boel opruimen natuurlijk.
Maar motte we de pelisie nie roepe?
Met politie heb je altijd meer last dan leut.
Maar 't is moord!
Wel nee! 't Is maar een droom, zei Yvan sussend terwijl hij langzaam in slaap sukkelde.

Hij droomde dat tante Odette op bezoek kwam. Yvan greep een mes. Tante was gehuwd met een zekere baron Swann-Fortuyn. Het tweede deel van de naam was toepasselijk; het eerste deel minder: de man geleek meer op een uil. Odette en Yvan hadden het plan opgevat om de edelman uit de weg te ruimen, teneinde samen, zonder te hoeven bedelen, verder van een incestueuze geneugte te genieten …

Hij logeert in hotel De Fortuinlijke Zwaan. Kamer 613, zei tante Odette.

Terug naar Verhalen