Met een rode smoel loert de muur somber door het traliewerk der mortelvoegen.

Danny zit aan de ontbijttafel koffie te drinken en kijkt mijmerend door het raam naar de muur aan de overkant van de straat. Plots steekt de morgenzon zijn hand in de suikerpot: de klontjes schitteren als briljantjes. Het somber gelaat van de muur klaart op. Danny zet het koffiekopje neer. Zijn tong nestelt zich in de lege ruimte van een teloorgegane voortand …

«Mij ontbreekt maar één tand en toch noemen ze me Pietje Enetand»

Het tweede deel ontbreekt. Direct naar deel 4?


Terug naar dagdroom