Het was zo'n vrouwtje waarbij je aan niks anders kunt denken dan aan DAT. Het verhaal dat ze vertelde, kwam hem vaag bekend voor. Waar heb ik dat nog meer gehoord? vroeg Victor Vindevogel zich af. De vrouw vertelde hoe een vriend van haar echtgenoot een haar toebehorende brief en foto ontvreemd had.
«Zeer intieme brief en gewaagde foto!»
En nu probeerde die vriend haar te chanteren. Wou met haar naar bed.
«Alleen al de gedachte met zo'n viespeuk naar bed te moeten, maakt me ziek!»
Ze vroeg aan Victor of hij die brief en foto niet bemachtigen kon …
De vrouw had ook verteld hoe de
chanteur elke vrijdagavond per auto naar zijn buitenverblijf trok; alwaar hij
het hele weekeind doorbracht.
Voor alle zekerheid stonden ze de
vrijdagnamiddag al heel vroeg op post voor het huis van de blackmailer: Victor,
Jean en diens broer. Afgesproken werd dat de broer hun mannetje per auto zou
schaduwen en per GMS zou verwittigen indien de kerel onverwacht naar huis mocht
terugkeren. Bij valavond zagen ze eindelijk hoe de viespeuk in zijn auto stapte.
Victor wiens vader een ervaren kraker was geweest, had niet de minste moeite om in de woning binnen te breken. Er waren weinig schilderijen en nog minder kluizen. Gelukkig ook weinig boeken. Jean en Victor keken in alle hoeken en kanten naar mogelijke bergplaatsen. Tevergeefs. Uiteindelijk stonden ze op zolder in een rommelkamertje. Het rook er nogal muf. Tegen de muur stonden een tiental plasticzakken met afgedankte kleren. Een ervan stak vol onderbroeken. De gele en bruine partijen goed zichtbaar. Zuchtend begon Jean die zakken te onderzoeken terwijl Victor naar andere bergplaatsen zocht.
«Niks!» hoorde hij Jean zeggen.
«Had het wel vermoed … die viespeuk zal wel zo sluw geweest zijn om de zaken ergens anders te verbergen … Viespeuk!» Victor keerde zich als de bliksem om en zei met temerige stem terwijl hij naar de zak met onderbroeken wees:
«Mon petit Jean … Ik durf wedden dat jij die zak niet onderzocht hebt …»
«Nou zeg …»
Victor greep de zak en schudde de inhoud op de grond. Tussen de vuile onderbroeken lag een bruine briefomslag. En in die envelop een brief en een foto. Inderdaad een zeer gewaagde foto.