|
De relatie tussen feit en fictie in The Unknown Externe links Externe links kunnen voor merkwaardige situaties zorgen (zie grenzen van de tekst). Omdat de grenzen van de tekst moeilijk te bepalen zijn, kan externe informatie deel uit gaan maken van de fictionele wereld. Dit is niet in alle gevallen de bedoeling van de auteur. Alleen met het leveren van een goede context van de link kan verwarring voorkomen worden. Deze verwarring kan echter ook uitgebuit worden, zoals The Unknown laat zien. Het spel met de grens tussen feit en fictie dat binnen het verhaal een rol speelt wordt namelijk doorgetrokken naar de externe links. Zo is er een externe pagina waarop verkondigd wordt dat The Unknown de Trace/ Alt-X competitie heeft gewonnen. Het winnen van deze prijs bevindt zich echter tevens binnen de narratieve wereld: [G]et this: the hypertext wins an international hypertext competition! And we all get invited to Brown University! ( inthehospital3.htm.)Alleen met behulp van andere bronnen is te bepalen in hoeverre de pagina authentiek is. De pagina zou namelijk ook door de auteurs zelf gemaakt kunnen zijn. De recensies leveren dezelfde problemen op. Binnen het verhaal zijn er verschillende recensies te vinden die onderdeel uitmaken van het verhaal en door de auteurs zelf gemaakt zijn, bijvoorbeeld femcritique.htm en fivepara.htm. The Unknown heeft echter ook een 'presskit', waarin zich de 'echte' recensies bevinden. Toch zijn er ook hier een aantal links die vraagtekens oproepen over de authenticiteit ervan. Het constante spel tussen feit en fictie maakt de lezer argwanend. Dit lijkt in bepaalde opzichten op het spel dat Borges speelt met zijn bronnen in Labyrinths. Het verschil is dat het internet zich goed leent voor spelletjes met de identiteit van de bron. Het is gemakkelijk onder een andere naam te publiceren of bestaande teksten te manipuleren. Zolang teksten alleen op internet te vinden zijn, zoals de recensies, is het nooit met zekerheid vast te stellen of deze al dan niet tot het tekstuele universum behoren. Feit en fictie binnen het verhaal [O]ur satire is one of real people, using their real names.[…] Now what happened, I think, at some point this summer, right around when I stuck in a private letter to Kendra, which was itself a form of potential betrayal, and then William did the grass page, and then we stuck all those pictures in there, is that we confused "real-life" w/art, but confused it in an aesthetically interesting way. (aesthetic.htm)Met het gebruik van de namen van de auteurs en bekende personen dringt de buitenwereld binnen in de fictionele wereld. Zoals in het citaat is te lezen, is deze relatie echter opzettelijk verwarrend gemaakt. In de meeste gevallen is dit spel tussen feit en fictie een logisch gevolg van de verdubbeling van het thema: het schrijven van de hyperfictie en de reacties hierop van de schrijvers en de buitenwereld. Dit speelt zowel een rol in de fictieve gedeelten als in de documentaire-achtige delen. Zo zou het daadwerkelijke bezoek aan de Brown universiteit (brownread1.htm) ook passen binnen het fictieve succes dat de schrijvers in de rode verhaallijn hebben. In sommige gevallen is de vermenging problematisch: zo bevindt zich in de oranje lijn, dat een weergave behoort te zijn van de 'echte' correspondentie, een brief van de verteller Scott en met zijn vrouw Marla (holiday.htm). De brief is om twee redenen merkwaardig: ten eerste is hij niet door Scott, maar door William geschreven. Ten tweede is Marla een fictioneel personage in het verhaal. Dit laatste komt terug in de rode lijn waar de bruiloft van Scott en Marla, die nu juist binnen de verhaallijn fictief genoemd wordt, onder de bizarre gebeurtenissen wordt geschaard: Wait, wait, wait. Dirk, this is sounding way too crazy./ Any crazier than my becoming a cult leader? Or my assassination on New Year's Day? Or Frank being a member of the CIA? Or William bungie jumping? Or you marrying a fictional publicist? (inthehospital3.htm, mijn nadruk)Ondermijning van de narratieve wereld gebeurt ook op andere momenten, zo is er een tekst waarin gesteld wordt dat de uitvoerig in het verhaal beschreven drugs metaforen zijn: "This is all fiction. Don't try this at home" (invocation.htm). In iowa3.htm wordt de relatie tussen feit en fictie nog verder onder druk gezet: Coover is, hey let's face it, one of my heroes. So even if he did smoke any, I wouldn't mention it here, because it turns out, we discovered, that a lot of people who read our hypertext novel tend to believe that everything we write about all the highly regarded literary figures who we mention in the hypertext is true. Which, as I've explained, again and again, it's not. […] But anyway, I'm not gonna have anybody believing that Coover […] was actually sitting there getting stoned with us. Regardless.Deze gespannen relatie tussen feit en fictie is geen nieuwe eigenschap van hypertekst of hyperfictie, maar een techniek die ook binnen het postmodernisme veelvuldig gebruikt is. Het verschil is wel dat het bij The Unknown om aparte bestanden gaat en de desbetreffende bestanden dus niet per definitie gelezen worden. Theoretisch is het onderscheid tussen feit en fictie alleen een probleem als beide kanten gelezen worden, dus bijvoorbeeld zowel de teksten waarin het drugsgebruik wordt beschreven als degene waarin staat dat de drugs metaforen zijn. Het tekstuele universum bevat beide. Dit probleem is vergelijkbaar met die van onmogelijke werelden (zie universum). De linkstructuur van The Unknown geeft de lezer echter toegang tot zowel de 'fictieve' als de 'feitelijke' teksten. Om deze reden maakt de problematische relatie tussen feit en fictie deel uit van The Unknown, ongeacht de keuzen van daadwerkelijke lezers. Hiermee is The Unknown overigens ook een onmogelijke wereld, omdat bijvoorbeeld het personage Marla tegelijkertijd wel en niet deel uit maakt van het verhaal. De problematische relatie tussen feit en fictie lijkt in The Unknown dezelfde functie te hebben als in het postmodernisme: het stellen van ontologische vragen (McHale, 1987: 10, zie ook postmodernisme). Dit lijkt ook op te gaan voor de ondermijningen van het verhaal, het spel met de externe links en de grote hoeveelheid bekende personen dat opgevoerd wordt als personage. De discussie in cinti10.htm over de vraag tot welk genre The Unknown behoort, kan dus, door te wijzen op de overeenkomst in functie, worden afgesloten met de conclusie dat het antwoord 'postmodernisme' luidt. |