|
Gebeurtenissen in The Unknown With the Unknown, the term adopted was 'the scene' […] the prose fiction portions are, for the most part indistinguishable from any other conventional piece of fiction; they have beginnings, middles and ends, and so forth. Occasionally, larger 'scenes' were divided into multiple pages, which could be read in sequences, if so desired, but for the most part 'scenes' were self-contained. (Stratton, 2000: 11)De plot in een hyperfictie werd gedefinieerd als de associatieve verbanden binnen het raamwerk van de linkstructuur (zie plot-vervolg). Een van de verbanden in de fictionele wereld is die tussen de gebeurtenissen. Dit kan in een hyperfictie problemen opleveren omdat het niet altijd is vast te stellen wat een gebeurtenis is. Zoals in het bovenstaande citaat te lezen is, vinden gebeurtenissen in The Unknown vaak plaats binnen een pagina. Deze pagina moet dan wel uitgelezen worden zonder op een link te klikken. Er zijn, zoals ook in het citaat genoemd wordt, gebeurtenissen die zich uitstrekken over verschillende pagina's. Deze 'lijnen' zijn echter alleen lineair als de lezer meteen de goede link aanklikt. In beide gevallen is het al dan niet aanklikken van een link de beslissende factor of iets voor de lezer een gebeurtenis is. In het geval van gebeurtenissen die binnen één pagina plaatsvinden, zal ik ervan uitgaan dat de lezer de gehele pagina uitleest. Deze zullen dus als gebeurtenissen gelden. * The Unknown bestaat uit een enorm aantal pagina's. Het merendeel van de narratieve pagina's * beschrijft een gebeurtenis. Het probleem is in dit geval dus niet zozeer óf lezers gebeurtenissen tegenkomen, maar eerder wélke zij tegenkomen. De omvang van deze hyperfictie en de grote hoeveelheid links zorgt ervoor dat iedere lezer een ander gedeelte van het verhaal gelezen zal hebben. De vraag 'waar gaat het over?' zal door iedere lezer anders beantwoord worden, afhankelijk van de gekozen links. Voor de ene lezer is het misschien een verhaal over vier schrijvers op een fictieve boektournee, voor een andere wellicht voornamelijk een verzameling metafictie. De verbanden in de fictionele wereld zijn in dit geval dus extreem afhankelijk van de keuzen van de lezer. Meer nog dan de omvang en de vele links is het de linkstructuur van The Unknown die de problemen rond de plot veroorzaakt. In de meeste hyperficties zorgt de linkstructuur voor een vaste constructie waarmee de verbanden tot stand worden gebracht. In The Unknown ontbreekt dit ordeningsprincipe echter grotendeels. Een grafische weergave van de verbanden zou een wirwar aan lijnen laten zien, waar alleen de knooppunten uit te destilleren zijn. De associatie is hier het enige constructieprincipe: de verbanden staan in dit geval allemaal op zichzelf omdat ze niet binnen de overkoepelende organisatie van een linkstructuur plaatsvinden. De ideeënwereld beidt namelijk weinig mogelijkheden voor het structureren van de verbanden. Deze linkstructuur is tegelijkertijd echter een van de sterke punten van The Unknown: het geeft de lezer enorm veel vrijheid. Lezers kunnen hun pad uitzetten in de ideeënwereld, waarbij zij zich laten leiden door de links die zij interessant vinden, zonder hierin beperkt te worden door een dwingende structuur. Ondanks het ontbreken van de linkstructuur als ordeningsprincipe, is er in The Unknown wel degelijk een structuur te ontdekken bij de verbanden in de fictionele wereld. De boektournee die een groot gedeelte van de rode lijn in beslag neemt zorgt voor een structuur op thematisch gebied. Het basisidee is simpel: vier schrijvers gaan op een boektournee door de Verenigde Staten om hun boek en daarbijbehorende hypertekst te promoten. De meeste pagina's in de rode lijn zijn dus te beschouwen als gebeurtenissen die binnen deze tournee passen. De plaatsen die zij bezoeken zijn te vinden op de aanklikbare kaart.Het thema is dus te verbinden aan een navigeerbare setting. Het is niet toevallig dat het besproken narratieve beginpunt tommorow.htm de dag voor het begin van de tournee beschrijft (zie netwerk in The Unknown). Vanuit dit basisthema zijn er zijwegen die in het algemeen te maken hebben met het schrijverschap, een thema dat zowel binnen het verhaal past, als mogelijkheden biedt tot bijvoorbeeld metafictie. Van alle gebeurtenissen zijn er maar een aantal noodzakelijk om andere gebeurtenissen te kunnen begrijpen. Twee van deze gebeurtenissen waren zoals besproken knooppunten. De kans dat de lezer deze tegenkomt is dus vrij groot. In andere gevallen wordt er gebruik gemaakt van praktische links om een eventueel verdwaalde lezer te helpen, zoals te zien is in het volgende fragment: The post-hypnotic suggestions implanted by the aliens that had caused my seizure had some nice side effects. […] And the back problems I'd had since the accident seemed to have disappeared. (dontforgetfrank.htm)Een tweede bindende factor zijn de personages. De belangrijkste personages zijn de vier schrijvers (net als de daadwerkelijke schrijvers William Gillespie, Frank Marquadt, Scott Rettberg en Dirk Stratton geheten), die afwisselend verteller, focalisator en personage zijn (inleiding fictie). Verder is het aantal personages dat een belangrijke rol speelt beperkt gehouden. In feite komt alleen de publiciste Marla op verschillende plekken terug, de overige personages zijn meestal slechts bij één gebeurtenis te vinden. Dit leidt ertoe dat er veel aandacht wordt besteed aan de schrijvers, waardoor de lezer deze snel 'leert kennen'. Dit maakt het mogelijk de gebeurtenissen gedeeltelijk te interpreteren met behulp van de informatie over de personages. |